தஃப்ஸீர்
சூரத்துந் நூர் பாகம் – 30
كَانَ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم مُعْتَكِفًا. فَأَتَيْتُهُ أَزُورُهُ لَيْلاً. فَحَدَّثْتُهُ، ثُمَّ قُمْتُ
لأَنْقَلِبَ، فَقَامَ مَعِي لِيَقْلِبَنِي – وَكَانَ مَسْكَنُهَا فِي دَارِ أُسَامَةض بْنِ زَيْدٍ – فَمَرَّ
رَجُلانِ مِنْ الأَنْصَارِ، فَلَمَّا رَأَيَا رَسُولَ اللهِ صلى الله عليه وسلم أسْرَعَا. فَقَالَ النَّبِيُّ
صلى الله عليه وسلم: عَلَى رِسْلِكُمَا. إِنَّهَا صَفِيَّةُ بِنْتُ حُيَيٍّ. فَقَالا : سُبْحَانَ اللهِ يَا
رَسُولَ اللهِ. فَفَالَ : إِنَّ الشَّيْطَانَ يَجْرِي مِنْ ابْنِ آدَمَ مَجْرَى الدّمِ. وَإِنِّي خَشِيتُ
.أَنْيَقْذِفَ فِي قُلُو بِكُمَا شَرًا – أَوْ قَالَ شَيْئًا
நபி (ஸல்) இஹ்திகாஃப் இருக்கும்போது மனைவி சபிய்யா (ரலி) யுடன் பேசும்போது இது என் மனைவி என்று சஹாபாக்களிடம் கூறினார்கள். பிறகு நபி(ஸல்) ஷைத்தான் ஆதமின் மகனின் இரத்த நாளங்களில் ஓடுகிறான் உங்களுடைய உள்ளத்தில் அவன் ஏதாவது ஏற்படுத்திவிடுவான் என்று நான் அஞ்சினேன் (புஹாரி).