بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ
اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ ﴿١﴾
1) படைத்த உம்முடைய இறைவனின் திருநாமத்தைக் கொண்டு ஓதுவீராக.
اقْرَأْ
|
بِاسْمِ
|
رَبِّكَ
|
الَّذِي خَلَقَ
|
ஓதுவீராக
|
பெயரைக் கொண்டு
|
உம்முடைய இறைவனின்
|
படைத்தானே அவன்
|
خَلَقَ الْإِنسَانَ مِنْ عَلَقٍ ﴿٢﴾
2) ‘அலக்‘என்ற நிலையிலிருந்து மனிதனை படைத்தான்.
خَلَقَ
|
الْإِنسَانَ
|
مِنْ عَلَقٍ
|
படைத்தான்
|
மனிதன்
|
அலக்கிலிருந்து
|
اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ ﴿٣﴾
ஓதுவீராக: உம் இறைவன் மாபெரும் கொடையாளி. 3)
اقْرَأْ
|
وَ
|
رَبُّكَ
|
الْأَكْرَمُ
|
ஓதுவீராக
|
மேலும்
|
உம் இறைவன்
|
மாபெரும் கொடையாளி
|
الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ ﴿٤﴾
4) அவனே எழுது கோலைக் கொண்டு கற்றுக் கொடுத்தான்.
الَّذِي عَلَّمَ
|
بِالْقَلَمِ
|
கற்றுக்கொடுத்தானேஅவன்
|
எழுது கோலைக் கொண்டு
|
عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ ﴿٥﴾
5) மனிதனுக்கு அவன் அறியாதவற்றையெல்லாம் கற்றுக் கொடுத்தான்.
عَلَّمَ
|
الْإِنسَانَ
|
مَا لَمْ يَعْلَمْ
|
கற்றுக் கொடுத்தான்
|
மனிதன்
|
அவன் அறியாத வற்றை
|
كَلَّا إِنَّ الْإِنسَانَ لَيَطْغَىٰ ﴿٦﴾
6) நிச்சயமாக மனிதன் வரம்பு மீறுகிறான்.
كَلَّا
|
إِنَّ
|
الْإِنسَانَ
|
لَيَطْغَىٰ
|
எனினும் அப்படியல்ல
|
நிச்சயமாக
|
மனிதன்
|
வரம்பு மீறுகிறான்
|
أَن رَّآهُ اسْتَغْنَىٰ ﴿٧﴾
7) அவன் தன்னை தேவையற்றவன் என்று காணும் போது,
أَن رَّآهُ
|
اسْتَغْنَىٰ
|
அவன் தன்னை காணும் போது
|
தேவையற்றவன்
|
إِنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ الرُّجْعَىٰ ﴿٨﴾
8) நிச்சயமாக அவன் மீளுதல் உம்முடைய இறைவன்பாலே இருக்கிறது.
إِنَّ
|
إِلَىٰ رَبِّكَ
|
الرُّجْعَىٰ
|
நிச்சயமாக
|
உம்முடைய இறைவன்பால்
|
மீளுதல்
|
أَرَأَيْتَ الَّذِي يَنْهَىٰ ﴿٩﴾
9) தடை செய்கிறானே அவனை நீர் பார்த்தீரா?
أَرَأَيْتَ
|
الَّذِي يَنْهَىٰ
|
நீர் பார்த்தீரா?
|
தடை செய்கிறானே அவன்
|
عَبْدًا إِذَا صَلَّىٰ﴿١٠﴾
10) ஓர் அடியார் அவர் தொழும் போது,
عَبْدًا
|
إِذَا صَلَّىٰ
|
ஓர் அடியார்
|
அவர் தொழும்போது
|
أَرَأَيْتَ إِن كَانَ عَلَى الْهُدَىٰ ﴿١١﴾
11) நீர் பார்தீரா? அவர் நேர்வழியில் இருந்து கொண்டும்,
أَرَأَيْتَ
|
إِن كَانَ
|
عَلَى الْهُدَىٰ
|
நீர் பார்த்தீரா?
|
நிச்சயம் இருந்தார்
|
நேர்வழியின் மீது
|
أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَىٰ ﴿١٢﴾
12) அல்லது அவர் பயபக்தியைக் கொண்டு ஏவியவாறு இருந்தும்,
أَوْ
|
أَمَرَ
|
بِالتَّقْوَىٰ
|
அல்லது
|
ஏவினார்
|
பயபக்தியைக் கொண்டு
|
أَرَأَيْتَ إِن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ ﴿١٣﴾
13) அவரை அவன் பொய்யாக்கி, முகத்தைத் திருப்பிக் கொண்டான் என்பதை நீர் பார்த்தீரா,
أَرَأَيْتَ
|
إِن كَذَّبَ
|
وَتَوَلَّىٰ
|
நிர் பார்த்தீரா
|
நிச்சயம் பொய்யுரைத்தான்
|
திருப்பினான்
|
أَلَمْ يَعْلَم بِأَنَّ اللَّـهَ يَرَىٰ ﴿١٤﴾
14) நிச்சயமாக அல்லாஹ் (அவனைப்) பார்க்கிறான் என்பதை அவன் அறியவில்லையா?
أَلَمْ يَعْلَم
|
بِأَنَّ اللَّـهَ
|
يَرَىٰ
|
அவன் அறியவில்லையா?
|
நிச்சயமாக அல்லாஹ்
|
பார்க்கிறான்
|
كَلَّا لَئِن لَّمْ يَنتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِيَةِ ﴿١٥﴾
15) அப்படியல்ல: அவன் விலகிக் கொள்ளவில்லையானால், நிச்சயமாக நாம் (அவனுடைய) முன்னெற்றி ரோமத்தைப் பிடித்து அவனை இழுப்போம்.
كَلَّا
|
لَئِن لَّمْ يَنتَهِ
|
لَنَسْفَعًا
|
அப்படியல்ல
|
அவன் விலகிக் கொள்ளவில்லையானால்
|
பிடித்து இழுப்போம்
|
بِ
|
النَّاصِيَةِ
|
கொண்டு
|
முன்னெற்றி ரோமம்
|
نَاصِيَةٍ كَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ ﴿١٦﴾
16) தவறிழைத்து பொய்யுரைக்கும் முன்னெற்றி ரோமத்தை,
نَاصِيَةٍ
|
كَاذِبَةٍ
|
خَاطِئَةٍ
|
முன்னெற்றி ரோமம்
|
பொய்ப்படுத்தக்கூடியது
|
தவறிழைத்து
|
فَلْيَدْعُ نَادِيَهُ ﴿١٧﴾
17) ஆகவே, அவன் தன் சபையோரை அழைக்கட்டும்.
فَلْيَدْعُ
|
نَادِيَهُ
|
அவன் அழைக்கட்டும்
|
தன் சபையோரை
|
سَنَدْعُ الزَّبَانِيَةَ ﴿١٨﴾
18) நாமும் நரகக் காவலாளிகளை அழைப்போம்.
سَنَدْعُ
|
الزَّبَانِيَةَ
|
நாம் அழைப்போம்
|
நரகக் காவலர்கள்
|
كَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِب ﴿١٩﴾
19) (அவன் கூறுவது போலல்ல) அவனுக்கு நீர் வழிபடாதீர்; (உம் இறைவனுக்கு) ஸுஜூது செய்து (வணங்கி அவனை) நெருங்குவீராக.
كَلَّا
|
لَا تُطِعْهُ
|
وَ
|
اسْجُدْ
|
اقْتَرِب
|
அப்படியல்ல
|
அவனுக்கு நீர் வழிபடாதீர்
|
மேலும்
|
சுஜூத் செய்
|
நெருங்கு
|