بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ
وَالتِّينِ وَالزَّيْتُونِ ﴿١﴾
1) அத்தியின் மீதும், ஒலிவத்தின் (ஜைத்தூன்) மீதும் சத்தியமாக
وَ
|
التِّينِ
|
الزَّيْتُونِ
|
சத்தியமாக
|
அத்தி
|
ஒலிவு மரம்
|
وَطُورِ سِينِينَ ﴿٢﴾
2) ‘ஸினாய்‘ மலையின் மீதும் சத்தியமாக
وَ
|
طُورِ سِينِينَ
|
மேலும்
|
ஸினாய்‘ மலை
|
وَهَـٰذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ﴿٣﴾
3) மேலும் அபயமளிக்கும் இந்த (மக்கமா) நகரத்தின்மீதும் சத்தியமாக
وَ
|
هَـٰذَا
|
الْبَلَدِ
|
الْأَمِينِ
|
மேலும்
|
இது
|
நகரம்
|
அபயமளிக்கக்கூடியது
|
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ ﴿٤﴾
4) திடமாக, நாம் மனிதனை மிகவும் அழகிய அமைப்பில் படைத்தோம்.
لَقَدْ
|
خَلَقْنَا
|
الْإِنسَانَ
|
فِي أَحْسَنِ
|
تَقْوِيمٍ
|
திடமாக
|
நாம் படைத்தோம்
|
மனிதன்
|
மிகவும் அழகில்
|
அமைப்பு
|
ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِينَ ﴿٥﴾
5) பின்னர் (அவன் செயல்களின் காரணமாக) அவனைத் தாழ்ந்தவர்களில்,
மிக்க தாழ்ந்தவனாக்கினோம்.
ثُمَّ
|
رَدَدْنَاهُ
|
أَسْفَلَ
|
سَافِلِينَ
|
பின்னர்
|
அவனை ஆக்கினோம்
|
மிக்க தாழ்ந்தவன்
|
தாழ்ந்தவர்கள்
|
إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ
فَلَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ ﴿٦﴾
6) எவர்கள் ஈமான் கொண்டு நல்லவைகளைச் செய்தார்களோ அவர்களைத் தவிர –இவர்களுக்கு முடிவில்லாத நற்கூலியுண்டு.
إِلَّا
|
الَّذِينَ آمَنُوا
|
وَ
|
عَمِلُوا
|
தவிர
|
ஈமான் கொண்டார்களே அவர்கள்
|
மேலும்
|
செய்தார்கள்
|
الصَّالِحَاتِ
|
فَلَهُمْ
|
أَجْرٌ
|
غَيْرُ مَمْنُونٍ
|
நல்லவைகள்
|
அவர்களுக்கு
|
கூலி
|
முடிவில்லாத
|
فَمَا يُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّينِ ﴿٧﴾
7) எனவே (இதற்குப்) பின்னர், நியாயத் தீர்ப்பு நாளைப்பற்றி உம்மிடம் எது பொய்யாக்க முடியும்?
فَمَا
|
يُكَذِّبُكَ
|
بَعْدُ
|
بِالدِّينِ
|
எது
|
உம்மிடம் பொய்யாக்க முடியும்?
|
இதற்குப் பின்னர்
|
நியாயத் தீர்ப்பு நாளை
|
أَلَيْسَ اللَّـهُ بِأَحْكَمِ الْحَاكِمِينَ ﴿٨﴾
8) அல்லாஹ் தீர்ப்புச் செய்வோரில் எல்லாம் மிக மேலாகத் தீர்ப்புச் செய்பவனில்லையா?
أَلَيْسَ
|
اللَّـهُ
|
بِأَحْكَمِ
|
الْحَاكِمِينَ
|
இல்லையா?
|
அல்லாஹ்
|
மேலாகத் தீர்ப்புச் செய்பவன்
|
தீர்ப்புச் செய்வோர்
|